Fedora 12 "Constantine"

Strona 2 - Instalacja

Instalacja Fedory 64-bit w wersji DVD

Ściągamy dystrybucję w postaci obrazu ISO ze strony domowej Fedory, gdzie wybieramy wersję do pobrania. Przy czym wersje DVD zawierają meta pakiety, wersje Live zawierają odpowiedni menadżer okien z możliwością instalacji. Po pobraniu wypalamy ją i mamy gotową płytkę. W Windowsie wydzielamy wolne miejsce o rozmiarze na dysku ok. 40 gb. Dzielimy go na trzy partycje np. po 19 GB (system i home) i maks. 2 GB swap (czyli partycja wymiany). Nie formatujemy, ani nie przydzielamy literek do tych partycji. Ja u siebie podzieliłem na system 37 GB, katalog home 100 GB oraz na swap 4 GB.

Ustawiamy w biosie opcję startuj z CD/DVD-ROM. Wkładamy płytkę do napędu i bootujemy ją. Pojawia się menu, wybieramy pierwszą z góry opcję uruchomienia systemu. Ładuje nam się Live dystrybucji w przypadku pobrania płytki Live lub od razu instalator systemu w przypadku płytki DVD. Opis będzie dotyczył wersji DVD.

Wybieramy opcję pierwszą z góry, czyli instalację systemu na dysk twardy.

Po chwili instalator zapyta czy sprawdzić sumę kontrolną płytki, jeśli jesteśmy pewni, że suma jest OK możemy opuścić ten krok. Po sprawdzeniu pojawi się właściwy program instalacyjny Fedory o nazwie Anaconda, ...

...który nas zachęci do instalacji.

Wybieramy język polski.

Następnie układ klawiatury też polski.

Podajemy nazwę komputera

Określamy strefę czasową oraz zaznaczamy na dole opcję użycia zegara UTC

Podajemy hasło administratora komputera - root'a.
Fedora wymaga hasła podanego za pomocą cyfr i liter dużych, jak i małych. Może dać monit, że za słabe hasło jest. Jeśli nam to nie wadzi, pomimo ostrzeżenia akceptujemy.

Screen domyślny

Teraz trochę napiszę o nazewnictwie numeracji partycji i dysków w linuksie. Dysk ide nazywany jest hd, dysk sata, scsi nazywany jest sd. Numer dysku jest przypisany literom alfabetu, natomiast numer partycji - cyfrom. Na przykład:
Jeśli mamy 1 dysk i trzy partycje Windowsa:
C - sda1 (sata lub scsi) i odpowiednio D - sda2, E - sda3.
Drugi dysk i partycja F – sdb1.

Mając na uwadze, że stworzyliśmy trzy partycje pod windowsem, wybieramy opcję z górnej belki utworzenie własnego układu.
Niżej mamy pokazany widok partycji. Klikamy na pierwszą partycję, gdzie będzie znajdował się system. Z menu wybieramy opcję zmodyfikuj. Pojawia się okienko, w którym zaznaczamy następujące opcje:

Punkt montowania --> „/”
Zaznaczamy opcję ptaszkiem przy „Sformatowanie jako” i wybieramy format ext4.
Zatwierdzamy nasz wybór OK.

Wybieramy drugą partycję pod katalogi użytkowników. Robimy podobnie. Klikamy na partycje, którą chcemy zmienić. Wybieramy z menu opcję zmodyfikuj. Też nam się pojawi okienko, a w nim ustawiamy następujące opcje:

Punkt montowania --> „home”
Zaznaczamy opcję ptaszkiem przy „Sformatowanie jako” i wybieramy format ext4.
Zatwierdzamy nasz wybór OK.

Trzecia partycją najmniejsza na plik wymiany ma następujące parametry:

Punkt montowania --> „nie dotyczy”
Zaznaczamy opcję ptaszkiem przy „Sformatowanie jako” i wybieramy format swap
Zatwierdzamy nasz wybór OK.

I w ten oto sposób mamy zrobiony podział partycji dla naszej Fedory.

Jeśli nie zrobiliśmy podziału partycji z poziomu windowsa, to nie rozpaczajmy. Klikamy na wolną przestrzeń. Pojawia się okienko i podobnie konfigurujemy z małą różnicą, że podajemy dodatkowo rozmiar partycji poprzez zaznaczenie opcji „Zmień rozmiar” ptaszkiem i wpisaniem wartości przy tej opcji.

Po wszystkich zmianach partycje, które chcemy zmienić są pokazane z opcją formatowania. Jeśli jesteśmy pewni, że wszystko w porządku .. na dole zatwierdzamy klikając na „Dalej”

Pojawi się monit, że następujące przez nas partycje zostaną zmienione. Zatwierdzamy je opcją Sformatuj i zapisujemy dane na dysk.

Ustawiamy opcje loadera linuksowego jakim jest GRUB. Zaznaczmy opcję instalacja programu rozruchowego na /dev/sda.
Na liście programów rozruchowych klikamy na opcję systemu Other zmieniamy go na Windows (Vista, XP, 7) poprzez opcję po prawej stronie „Zmodyfikuj”.
Jeśli chcemy aby system uruchamiał się domyślnie zatwierdzamy go ptaszkiem. Jeśli wszystko w porządku ... lecimy dalej.

Następnym krokiem jest wybranie odpowiednich repozytoriów i oprogramowania zawartego w nich.

Domyślnie są zaznaczone dwie pierwsze opcje w zestawach oprogramowania oraz pierwsza opcja w dodatkowych repozytoriach.
Jeśli internet mamy przez kartę sieciową to możemy wybrać dwie dodatkowe opcje:
- Fedora12 (x86_64)
- Fedora12 (x86_64) – Updates

Gdzie podczas instalacji od razu pobierze zaktualizowane oprogramowanie.

Możemy dostosować wybór oprogramowania zaznaczając opcję: Dostosowanie teraz.
Jest to ważne w przypadku wyboru innego menadżera okien niż Gnome (jest on domyślny w Fedorze). Dużego wyboru nie mamy. Prawdopodobnie pozostaje nam tylko KDE. Chociaż mając dostęp do internetu powinny być dostępne też inne menadżery okien.

Jeśli wszystko już skonfigurowaliśmy klikamy dalej i nastąpi właściwa instalacja systemu na dysk twardy. Mamy spokojnie 20-30 minut wolnego.

Po instalacji zostaje nam tylko opcja Uruchomienia ponownie .... w celu dokończenia konfiguracji.

Po wyborze w Grubie dystrybucji Fedora pojawi nam się screen informujący o dalszej konfiguracji systemu.

Przeczytamy licencję i lecimy dalej aby dodać normalnego użytkownika (czytaj siebie) do systemu. I tak od góry podajemy nazwę użytkownika, imię i nazwisko, hasło użytkownika i ponownie podajemy hasło użytkownika. Na samym końcu podajemy datę i czas. Włączamy opcję synchronizacji daty i czasu przez sieć. Klikamy dalej ... i mamy przed sobą ekran logowania do systemu.

Zakończył się nam definitywnie etap instalacji systemu.

Filmik z wersji Live n/t instalacji