2008-05-27 20:12
Autor: Jolly Roger
106
Wielki test procesorów Intel i AMD
Strona 2 - Intel 65 nm
Intel 65 nm
Dzięki uprzejmości firmy Intel miałem możliwość przetestować całą gamę procesorów tego producenta, zaczynając od wersji 2-rdzeniowych na magistrali 200 MHz (produkty low-end), na 4-rdzeniowych monstrach kończąc.
Intel Dual Core E2160
Testy rozpocząłem od dwurdzeniowego E2160, będącego tanią odpowiedzią na Athlony X2. Jest to jednostka centralna pracująca z częstotliwością 1.8 GHz przy magistrali 200 MHz. Pamięć podręczna L2 o pojemności 1 MB ma się przyczynić do uzyskania całkiem przyzwoitej wydajności, tym bardziej, że cała konstrukcja bazuje na sile Core 2 Duo. Niskie FSB ma tę oto zaletę, że CPU taki będzie działał z wieloma starszymi płytami na chipie P945, co pozwoli stworzyć wydajną platformę w bardzo niskiej cenie.
Core 2 Duo E4300
Kolejną wariancją na temat C2D jest cała gama modeli E4xxx. Dane mi było przetestować E4300, który jest niczym innym, tylko dobrze znanym już Core 2 Duo pracującym jednak na obniżonej magistrali systemowej do 200 MHz. Częstotliwość taktowania jest identyczna jak w E2160, zaś najbardziej znaczącą różnicą w stosunku do swojego młodszego brata jest większa pamięć L2 o pojemności 2 MB.
Core 2 Duo E6400
W szranki z rywalami stanie również mój prywatny E6400, czyli standardowy C2D na magistrali 266 MHz i z 2 MB pamięci drugiego poziomu. Zegar tego modelu tyka z częstotliwością 2.13GHz. W chwili obecnej cała seria 6x00 została zastąpiona przez modele E4xxx i E6x50 i z każdym dniem staje się coraz trudniej dostępna.
Core 2 Duo E6850
Pierwsze C2D pracowały z magistralą 266 i były zbudowane w oparciu o rdzeń Conroe w rewizji B2. Intel zafundował nam jednak małą rewolucję przedstawiając nowsze modele, w których podniesiono FSB do poziomu 333 MHz. Zastosowana rewizja G0 charakteryzowała się również nieco niższą temperaturą pracy oraz wyższymi możliwościami OC. Najwydajniejszy z owej gamy procesorów – E6850 – działa z częstotliwością równej 3 GHz, co sprawiło, że jest on wydajniejszy niż bardzo drogi X6800 (2.93 GHz), chociaż jednocześnie - w porównaniu do wszystkich jednostek centralnych w wersji Extreme Edition - nie posiada możliwości zmiany mnożnika w górę.
Core 2 Quad Q6600
Q6600 był tak naprawdę pierwszym procesorem, który miał za zadanie spopularyzować 4 rdzenie wśród użytkowników domowych. Problemem był jednak brak aplikacji, które by potrafiły skorzystać z całej mocy tkwiącej pod maską tego CPU, więc sukces Q6600 nie mógł być zbyt oszałamiający. Entuzjaści najnowszych technologii korzystający z odpowiedniego software’u mogli jednak odczuć nawet dwukrotny wzrost wydajności. Q6600 to tak naprawdę dwa E6600 zamknięte w jednej obudowie, co przekłada się na częstotliwość 2.4 GHz oraz po 4 MB pamięci L2 dla każdej pary rdzeni. Oprócz Q6600, którego udostępniono mi do testów, Intel oferował jeszcze QX6700 - czyli wersję Extreme z całkowicie odblokowanym mnożnikiem oraz Q6700 (mnożnik odblokowany tylko w dół). Nie był to jednak szczyt możliwości technologii 65nm, gdyż jakiś czas później na salonach zagościł QX6800 pracujący z zegarem 2.93GHz.
Przejście na rdzenie w rewizji G0 nie ominęło również quadów – zarówno Q6700 jak i Q6600 wkrótce stały się nieco chłodniejsze, a przez to zostały mimochodem okrzyknięte marzeniem każdego overclockera ze względu na ogromne możliwości OC. Ostatnim tchnieniem dogorywającego już procesu 65nm był QX6850 – częstotliwość 3 GHz, odblokowany mnożnik, 4 rdzenie, FSB 333 MHz i sumarycznie 8 MB pamięci L2 dostarczały naprawdę ogromnej mocy obliczeniowej.
