Wifi Linksys 802.11g
Strona 6 - Testy
Testy, tak jak w poprzedniej recenzji sieci bezprzewodowych firmy X-MICRO przeprowadzone były w warunkach mieszkaniowych (2 mieszkania po 64 metry kwadratowe, czyli łącznie 128 metrów kwadratowych). Punkt dostępowy ustawiony został w jednym z pomieszczeń na wysokości 30 cm nad podłogą przy drewnianej szafie (duże X na planie). Zaraz obok znajdowały się 2 switche (8 portowy oraz 16 portowy) i modem DSL dostępu do internetu. Grube linie oznaczają spore i masywne ściany z cegły, a cienkie oznaczają ścianki gipsowe. Numerami zaznaczone są miejsca w których przeprowadzone zostały testy: czarne punkty to miejsca testowania sprzętu X-MICRO oraz trybu Ad-Hoc (karta PCMCIA i PCI Linksysa), ciemno-czerwonym kolorem oznaczone są miejsca w których możliwe było przeprowadzenie testu sieci Linksys z wykorzystaniem Punktu Dostępowego. Wszystkie zaznaczone punkty Linksysa są miejscami granicznymi, których przekroczenie uniemożliwiało poprawne działanie sieci. Jak widać na obrazku w przypadku X-MICRO odległość ta była dużo większa - widocznie zastosowane w punkcie dostępowym Linksysa anteny są gorszej jakości (mają słabsze wzmocnienie).
Przybliżone rozplanowanie obu mieszkań. Czarne cyferki to zasięg punktu dostępowego X-MICRO oraz miejsca testów Ad-Hoc Linksysa, cyfry ciemno-czerwone to zasięg punktu dostępowego Linksysa
Operacja testowa przeprowadzona została (tak jak w poprzednich recenzjach) za pomocą Notebooka Asus L8400 z systemem operacyjnym WindowsXP. Każdy z wykresów przedstawia cztery słupki. Pierwszy i drugi (zielony kolor) od dołu to sprzęt X-MICRO 802.11b - czyli punkt dostępowy i notebook z kartą PCMCIA oraz kartą podłączaną do portu USB. Trzeci słupek to sprzęt Linksysa - punkt dostępowy w połączeniu z notebookiem i kartą PCMCIA działający w standardzie 802.11g oraz wykorzystujący technologię SpeedBooster (mającą, przynajmniej w teorii zwiększyć transfer do 35%). Ostatnia kreska (na samej górze) to test karty Linksys PCI-PCMCIA w trybie Ad-Hoc również z technologią SpeedBooster.
Czas potrzebny na Przesyłanie pliku wielkości 16 MB (mniej=lepiej)
Jak widać komunikacja pomiędzy PCMCIA Linksysa, a punktem dostępowym nie powala na kolana i przegrywa w porównaniu z zestawem X-MICRO opartym o starszy i wolniejszy standard 802.11b. Inaczej sprawa wygląda, gdy w grę wchodzi karta PCI połączona z PCMCIA w trybie Ad-Hoc bez użycia punktu dostępowego (komputer-komputer) - transfer sięga granic 2500 KB/s, a czas na przesłanie 16 MB zajmuje nieco ponad 14 sekund.
Czas potrzebny na przesyłanie pliku wielkości 16 MB (mniej=lepiej)
Sytuacja podobna do poprzedniej. Punkt dostępowy Linksysa nadaje słaby sygnał czego dowodem jest całkowita utrata sygnału, gdy zamkniemy drzwi, lub staniemy przed notebookiem. Dużo silniejszy i szybszy okazał się tryb Ad-Hoc, któremu przesłanie 16 MB zajęło około 25 sekund.
Czas potrzebny na przesyłanie pliku wielkości 16 MB (mniej=lepiej)
W tym miejscu najszybszy znowu okazał się Ad-Hoc zaraz za nim punkt dostępowy Linksysa który poprawnie działał tylko, gdy notebook znajdował się przy samej ścianie.
Czas potrzebny na przesyłanie pliku wielkości 16 MB (mniej=lepiej)
Jak widać odległość nootebooka od punktu dostępowego pozwalająca na przyzwoitą pracę nie jest zbyt imponująca.
Tryb Ad-Hoc z wykorzystaniem kart Linksysa jako jedyny działał w górnym lewym rogu planu z czasem mniejszym niż 13 sekund!.
Podsumowując testy uważam, że model WRT54GS jest bogato wyposażony, jednakże jego dużym minusem jest ograniczony zasięg. Oferuje on wiele bogatych funkcji jednakże, nie jest wystarczająco silny do pracy na odległość.
Odnośnie kart PCMCIA i PCI, przyznać muszę, że miło rozczarowują możliwościami zasięgu i mogą zapewnić transfer nawet w trudniejszych warunkach. Do tej pory testowane przeze mnie punkty dostępowe okazują się troche ponad dwa razy wolniejsze, aniżeli wspomniane karty.
