Epox 8NPA SLI

Strona 10 - Podkręcanie na Epoksie

Epox 8NPA SLI - BIOS i podkręcanie

Wersja biosu, która była wgrana gdy płyta wylądowała w mojej obudowie, dawała całkiem niezłe możliwości dostosowania parametrów do naszych potrzeb. Największą bolączką okazała się możliwość podbicia napięcia zasilającego procesora tylko o 0,05V. Po aktualizacji (Magic Flash okazał się niezwykle pomocny) na wersję z 06.12.2005, można było ustawić już +0.15V. Było to wciąż nieco za mało, ale lepszy rydz niż nic – 1.55V w przypadku posiadanego Semprona to wciąż nie jest wartość imponująca, lecz przynajmniej przeciętni użytkownicy, chcący wycisnąć nieco więcej soków ze swoich maszyn, nie będą zawiedzeni.

Należy jednak pilnować aby nie dać płycie możliwości ustawienia parametrów pracy na AUTO. Okazało się, że po lekkim przekroczeniu 200 MHz dla pamięci, płytka ustawiała timingi 3-4-4-8-2T, zaś mnożnik HT automatycznie był ustawiany jako x1.
Czy można uznać tego Epoksa za urządzenie przyjazne dla overclockerów? Trzeba przyznać, że 8NPA SLI dysponuje sporymi możliwościami, ale problem stanowi za małe napięcie zasilające procesora (w przypadku A64 można już ustawić +0.35V) oraz brak dzielników dla pamięci, takich jak 150 i 183 MHz.

Woltaż dla pamięci 3.2V zaspokoi apetyt praktycznie wszystkich modułów (nie licząc wszelakiej maści Winbondów), zaś możliwości ustawienia timingów dla pamięci są więcej niż zadowalające (można ustawić Tcl, 1T/2T, Trcd, Tras, Trp, TRc, Trąc, Trrd, Twr, Twtr, Trwt, Tref, Read Preambule Value, Async Latency Value. Idle Cycle Limit, Dynamic Idle Cycle Counter, R/W Queue Bypass Mount, Bypass Max oraz DQS Skew Control).

Posiadany przeze mnie model Semprona – 2600+, jest egzemplarzem wykonanym w technologii 90 nm, przez co powinien całkiem nieźle się podkręcać. Niski mnożnik sprawia, że płyta musi wytrzymać bardzo wysokie taktowania HTT, aby można było wyciągnąć z procesora ostatnie soki. Jeżeli jednak procesor nie będzie skory do współpracy i będzie podkręcał się słabo, to może się okazać, że mimo ogromnych możliwości płyty, to CPU będzie układem, który będzie blokował podkręcanie. W tym przypadku okazało się, że to płyta jako pierwsza spasowała, ale po kolei …
Przed podniesieniem parametrów pracy, w biosie ustawiłem napięcie CPU na +0,15V (co w sumie powinno dać 1.55V), obniżyłem mnożnik HT do x3 oraz zmniejszyłem dzielnik pamięci do 100 MHz, przy timingach 2.5-4-4-8 i vdimm 2.8V. Podnosiłem taktowanie HTT co 10 MHz, aż system zawieszał się, lub w ogóle nie startował.

Płyta dzielnie sobie radziła do 315 MHz, kiedy to wymagała już zwiększenia napięcia chipu nForce4 z 1.5 na 1.6V. Kolejną barierą okazało się 330 MHz, ale kolejne 0.1V dla chipu rozwiązało sprawę. W tej chwili procesor był już taktowany zegarem 2.64 GHz (a przypominam, że standard to 1.6 GHz – ponad 1 GHz zysku!) i HTL 990 MHz.

Próba ustawienia HTT na poziomie 338 MHz nie powiodła się - płyta nie wystartowała. Nie pomogło ani zwiększenie napięcia nForce4 o kolejne 0.1V, ani przestawienie mnożnika HT na x2. Skąd mam pewność, że to płyta nie wytrzymała? Otóż testowany procesor działał całkowicie stabilnie przy 2.64 GHz przy napięciu zaledwie +0.1V, więc na 2.7 GHz +0.15V z pewnością by wystartował, gdyby tylko płyta na to pozwalała. Trzeba jednak przyznać, że HTT na poziomie 330 MHz jest wartością co najmniej godną uwagi. W Internecie można znaleźć recenzje, w których płyta ta miała problemy z osiągnięciem HT 300 MHz. Pamiętajmy, że jeżeli decydujemy się na zakup jakiejkolwiek płyty głównej, na której zamierzamy mocno podkręcać, to należy się upewnić, że jest ona w stanie wytrzymać wysokie taktowanie szyny HTT.
Natomiast rozczarowujące okazały się próby podkręcania pamięci. Geil Value 2.5-3-3-6 nie jest pamięcią, która osiąga wysokie rezultaty przetaktowania, jednakże 210 MHz 1T na standardowych timingach i 2.8V oraz niecałe 225 MHz przy 2.5-4-4-8-1T są wartościami dosyć słabymi, zważywszy na fakt, że na Gigabyte K8NF-9 na tych samych opóźnieniach można było osiągnąć wartości o 15 MHz wyższe. Pocieszający jest fakt, że pamięci te bezproblemowo radziły sobie przy CL 2 @2.8V.
Kolejną wadą jest fakt, że zasilanie dla CPU można obniżyć w przypadku Sempronów tylko o 0.2V. Dlaczego jest to wada? Otóż testowany Sempron 2600+ pracował w pełni stabilnie przy vcore 1.2V na 2 GHz. Gdyby można było jeszcze mocniej obniżyć napięcie rdzenia, to można by było pomyśleć o pasywnym chłodzeniu procesora na owym Pentagramie.