Asus P5N32-SLI SE, Foxconn P9657AA, Gigabyte 965P-DS3

Strona 14 - Podkręcanie

Podkręcanie

Procedura testowania wyglądała za każdym razem tak samo: w biosie płyty głównej ustawiano dla pamięci dosyć paskudne timingi 5-6-6-18 i luźne alpha timingi (jeżeli płyta miała takie możliwości) oraz napięcie 1.95V – takie ustawienia powodują, iż moduły nie mają prawa być powodem niestabilności do osiągnięcia DDR930. Jeżeli zaś chodzi o sam procesor, to ustawiano woltaż 1.35V. Należy pamiętać, iż wszystkie płyty Intela już od czasu P875 odznaczały się zjawiskiem nazwanym Vdroop, polegającym na tym, że pomiędzy wartościami napięcia CPU w biosie, a wartościami pod obciążeniem w systemie operacyjnym była znaczna różnica. W obecnych płytach może to być nawet 0.07V. Przy takim ustawieniu, procesor był zasilany realnym napięciem na poziomie 1.28-1.29V, co pozwalało na bezbłędną pracę testowego E6400 przy częstotliwości 3220-3240 MHz (napięcie fabryczne 1.325V). Płyta na chipsecie nVidii również notowała niewielkie spadki napięcia podczas obciążenia.

Podczas testu overclockingu CPU musiał zaliczyć dwa testy: pierwszy to FSB 400 MHz przy mnożniku 8, co dawało 3.2 GHz. Pamięci w takim przypadku były ustawiane synchronicznie do FSB 1:1. Drugi test to ustawienie FSB 450 MHz przy mnożniku 7, co oznaczało 7x450=3150 MHz, przy pamięciach ustawionych synchronicznie względem FSB, czyli DDR900. Płyty, które nie mają możliwości zmiany mnożnika, lub też nie zdadzą pierwszego testu, nie są poddawane drugiej próbie.

Przy każdej próbie OC, FSB zmieniane jest co 10 MHz w górę, aż do osiągnięcia wartości docelowej. Jeżeli w czasie testowania pojawią się kłopoty z niestabilnością, to podnoszone były wartości napięć VFSB i VMCH i ewentualnie chipsetu. Każda zmiana któregokolwiek z woltaży oprócz Vdimm i Vcore będzie odnotowana przy opisie OC na konkretnej płycie.

Jeszcze jedno słowo wyjaśnienia dlaczego napięcie CPU jest zmieniane ręcznie – otóż większość płyt podczas overclockingu automatycznie podnosi Vcore wraz ze wzrostem częstotliwości. Wszystkie egzemplarze testowe powinny mieć takie same warunki rywalizacji. Dodatkowo, przy ustawieniach FSB 400 i 450 MHz płyta jest testowana kilkanaście razy czy jest w stanie stabilnie wystartować z taką częstotliwością. Wartości OC uzyskane przez programy z poziomu systemu Windows nie są brane pod uwagę – sprzęt ma bezproblemowo startować przy podkręceniu z biosu.

Sprawdzanie stabilności przy FSB 400 i 450 MHz (lub najwyższej uzyskanej z BIOS) odbywało się poprzez uruchomienie programu Orthos na 2 godziny – small FFTs, włączenie dwóch instancji Super Pi 32M, godzina testów w 3D Mark 2006. Jeżeli płycie udało się zaliczyć wszystkie testy, to musiała jeszcze wytrzymać godzinną partyjkę multiplayer w Quake 3 Arena.

Asus P5N32-SLI SE

nForce 4 to dosyć już stara i wydzielająca dużo ciepła konstrukcja. Przy podkręcaniu procesorów A64 można było oczekiwać HTT w okolicach 350 MHz. Nie inaczej przedstawia się sprawa, kiedy ten sam chipset zaprzęgniemy do podkręcania procesorów Intela. Pierwsze poważne kłopoty zaczęły się przy 330 MHz – zupełny brak stabilności. Podniesienie napięcia NB do 1.5V zaowocowało poprawną pracą przy częstotliwości FSB na poziomie 330 MHz. Do testów przy FSB 340 MHz trzeba było już dać 1.6V na chip nForce4. Nie wiem jednak jak przedstawiała się stabilność. Po podbiciu napięcia, temperatura radiatora na mostku północnym poszybowała do góry i szybko przekroczyła 70 stopni i cały czas rosła (wyłączyłem obciążenie przy 75 stopniach). Wobec tego uznałem, iż takie testowanie nie ma sensu, jako że szybko mogłoby się to zakończyć uszkodzeniem płyty. Trzeba pamiętać, iż temperatura chłodzonego układu jest wyższa niż temperatura radiatora chłodzącego, wobec czego można założyć, iż nForce4 działał przy około 85 stopniach. Jak dla mnie jest to wartość nie do przyjęcia, a na dłuższą metę niebezpieczna dla testowanego sprzętu, dlatego też za najwyższą stabilną wartość uznaję FSB 330 MHz.

Foxconn P9657AA

Kolejna płyta, to model firmy Foxconn na dobrym do podkręcania chipsecie P965. Całkiem niezły BIOS dawał szansę na długą zabawę, tymczasem okazało się, że dobre możliwości nie muszą się przełożyć na znakomite OC. Jak na egzemplarz na P965, wyniki overclockingu wcale nie zachwyciły – stabilne maksimum to 340 MHz. Co prawda komputer dał się uruchomić przy FSB 350 MHz, ale do uzyskania stabilności było daleko. Na nic zdały się próby zwiększania napięć. Reasumując – sporo poniżej średniej.

Gigabyte 965P-DS3

Ostatnią z testowanych płyt była 965P-DS3 firmy Gigabyte. Po zrzutach ekranowych widać już, iż poradziła sobie z postawionym jej zadaniem. Mało tego, uczyniła to bez żadnego zająknięcia. Nie było częstotliwości, przy której by odmówiła działania, spisując się wyśmienicie aż do FSB 450 MHz. Nie było konieczności podnoszenia napięć (oczywiście z wyjątkiem pamięci do 1.95V). Jednym słowem – znakomita konstrukcja do wysokiego podkręcania procesorów. Zupełnie bezproblemowa na testowanej konfiguracji. Jeżeli więc ktoś szuka względnie taniej płyty do OC, to właśnie ją znalazł – zdecydowanie polecam.